Η διαχρονικότητα των «Εμπόρων των Εθνών»

Γράφει ο
Πλούταρχος Πάστρας
Αρχισυντάκτης-Δημοσιογράφος

  Οι Έμποροι των Εθνών, είναι ένα λογοτεχνικό έργο του 19ου αιώνα, που όμως παραμένει μετά από δύο αιώνες ακόμη πολύ επίκαιρο.
  Από την αρχή ο τίτλος προκαλεί πολύ δυνατά και για μερικούς πρωτόγνωρα συναισθήματα, όπως είναι αυτά του μυστηρίου, της περιπέτειας, της χαράς, της λύπης, της αγωνίας και κυρίως της ανυπομονησίας.
  Όταν ξεκινάει η ανάγνωση και αρχίζει να ξετυλίγεται η υπόθεση του έργου, δημιουργείται ένα λαίμαργο παιχνίδι λέξεων, που δεν είναι απλές καθημερινές, αλλά λέξεις σπάνιες και καινούριες, οι οποίες απορροφούνται  και επεξεργάζονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να δημιουργείται μία κινηματογραφική ταινία, οδηγώντας σ' ένα ανοιχτό παράθυρο, για ένα ταξίδι στον κόσμο της φαντασίας, σε άγνωστα μέρη, αλλά και των μεγάλων κι απρόσμενων εκπλήξεων.
  Όσο εξελίσσεται η υπόθεση του έργου και ειδικά προς το τέλος, διαφαίνεται η διαχρονικότητα του, αφού υπάρχουν μεγάλες ομοιότητες και ειδικά ως προς τις προσωπικότητες και συμπεριφορές των ηρώων, με την πραγματικότητα σήμερα. Αυτό όμως, φέρνει έναν μεγάλο προβληματισμό, διότι απ' ότι φαίνεται οι εποχές δεν αλλάζουν ως προς τις «άσχημες», εγωιστικές, συμφεροντολόγικες, καιροσκοπικές και κερδοσκοπικές συμπεριφορές των ανθρώπων, αφού μπροστά στο βωμό του χρήματος. του υλισμού και του πάθους. προδίδονται ακόμη και οι ποιο αγνές ιερές ανθρώπινες σχέσεις, όπως είναι αυτές τις φιλίας και της αγάπης!
   Το δίδαγμα, λοιπόν, που βγαίνει από αυτό το λογοτεχνικό έργο, είναι ότι η κρίση στις ανθρώπινες διαπροσωπικές αλλά, και κοινωνικές σχέσεις, είναι διαχρονική και παραμένει ένα χαρακτηριστικό στίγμα ανάμεσα στην κοινωνία του χθες και του σήμερα.