Συνέντευξη με τη Γαλατσιώτισσα ψυχολόγο – ψυχοθεραπεύτρια Κατερίνα Μαγγανά η οποία απέσπασε το 1ο βραβείο συγγραφής νεοελληνικού έργου για το μονόλογό
της «Έφη. Από το Ευτυχία» στα Θεατρικά Βραβεία Κοινού 2013
Συνέντευξη στη δημοσιογράφο Τζίνα Πανδρούλα
H Γαλατσιώτισσα ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια Κατερίνα Μαγγανά παρέλαβε στα θεατρικά Βραβεία Κοινού 2013, που διοργάνωσε το περιοδικό Αθηνόραμα, το 1ο
βραβείο συγγραφής νεοελληνικού έργου για το μονόλογό της «Έφη. Από το Ευτυχία». Το μονόλογο ερμηνεύει ο ηθοποιός Θανάσης Ευθυμιάδης και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο ΑκύλαςΚαραζήσης. Η πρωτοεμφανιζόμενη θεατρική συγγραφέας μιλάει για το έργο, για το Γαλάτσι, για τη γενικότερη «κρίση» και για τα σχέδια της για το μέλλον.
Ποια αφορμή σας ώθησε να γράψετε το θεατρικό έργο «Έφη. Από το Ευτυχία»;
Η αφορμή ήταν οι εργασίες του συνεδρίου «Τέχνη & Ψυχιατρική» το 2010 στα Χανιά. Συμμετείχα στο βιωματικό εργαστήριο «Δραματοθεραπεία και Δημιουργική γραφή», στο πλαίσιο του οποίου μας ζητήθηκε να αναπτύξουμε ως ομάδα την κατασκευή ενός ήρωα. Μου ανατέθηκε η ανάπτυξη μιας ιστορίας με ήρωα έναν νταβατζή, αλλά για τη συγγραφή του έργου επέλεξα να αναφερθώ σε φορτηγατζή, καθώς μου ήταν πιο οικείο το αντικείμενο. Ωστόσο θα ήθελα να τονίσω ότι η κατασκευή ενός ήρωα σε επίπεδο ψυχολογικής έρευνας απέχει παρασάγγας από τη δημιουργία ενός ήρωα για το θέατρο που θα πρέπει να πάρει σάρκα και οστά πάνω στη σκηνή μέσω ενός ηθοποιού.
Πως θα ορίζατε την ευτυχία και τη δυστυχία;
Σε προσωπικό επίπεδο πιστεύω ότι ευτυχία είναι να έχεις κοντά σου τους αγαπημένους σου ανθρώπους, να μπορείς να επικοινωνείς ουσιαστικά μαζί τους ακόμα και όταν διαφωνείς, να είναι υγιείς. Το σημαντικό είναι τα θεμέλια που έχει φτιάξει ο καθένας για τη ζωή του. Η ουσία βρίσκεται στα απλά καθημερινά πράγματα, το ίδιο και η ευτυχία.
Τα τελευταία χρόνια αυξήθηκαν οι αυτοκτονίες στο Γαλάτσι λόγω της οικονομικής κρίσης. Ποια είναι η γνώμη σας ως ψυχολόγος;
Δεν γίνεται να αρνηθούμε ότι ζούμε σε εποχές βαρβαρότητας, όμως η κρίση είναι εκλυτικός παράγοντας για την όξυνση των ψυχικών διαταραχών, όχι πρωταρχικός. Είναι σαν το σεισμό: ένα φυσικό φαινόμενο το οποίο ορισμένα σπίτια τα ισοπεδώνει, άλλα τα γεμίζει ρωγμές και άλλα τα αφήνει αλώβητα. Και όλα αυτά εξαρτώνται από τα θεμέλια, όσο πιο σαθρά είναι, τόσο πιο ευάλωτο γίνεται το «σπίτι» μας στις φυσικές καταστροφές. Αν δεν έχουμε προνοήσει ώστε να έχει γερά θεμέλια το σπίτι ή η ψυχή μας τότε μια καταστροφή, είτε λέγεται σεισμός, είτε οικονομική κρίση απλά θα τα διαλύσει. Συνεπώς πιστεύω ότι η κρίση ευθύνεται για την αύξηση των αυτοκτονιών στο πλαίσιο που δεν υπάρχουν ουσιώδη θεμέλια, αγαπημένοι άνθρωποι και φίλοι. Άνθρωποι με τραυματικά ελλείμματα ψυχισμού, χωρίς κοινωνικό δίκτυο υποστήριξης, είναι πιο ευάλωτοι από άλλους. Η κρίση επιδεινώνει αυτό που ήδη είναι τραυματικό, χωρίς να έχει τύχει διαπραγμάτευσης.
Ζείτε και δουλεύετε στο Γαλάτσι. Πως σας φαίνεται η πόλη μας και πως θα ήταν «ιδανική» για εσάς;
Το Γαλάτσι το αγαπώ γιατί εδώ ζω και εργάζομαι. Πιστεύω ότι αγαπάς έναν τόπο όταν τον ζεις καθημερινά. Εκτιμώ τα θετικά σημεία της πόλης μας και τα αξιοποιώ όσο μπορώ αφού στο κολυμβητήριο του άλσους πηγαίνω εδώ και 12 χρόνια, περπατάω συχνά στην αγορά της πόλης όπου υπάρχει ζωτικότητα και παρατηρώ ότι έχουν γίνει κάποιες θετικές παρεμβάσεις σε σημεία της πόλης, αλλά, πάλι, πόσο μπορείς να επέμβεις σε μια άναρχη δόμηση...; «Ιδανικό» θα ήταν να είχε το Γαλάτσι μια κεντρική πλατεία, ένα πιο σαφές σημείο- κέντρο πόλης, ένα δημόσιο χώρο όπου θα βρίσκονται οι άνθρωποι. Επίσης, ένας πιο οργανωμένος ποδηλατόδρομος, ώστε να μετακινούμαστε μικροί και μεγάλοι με ασφάλεια μέχρι το μοναδικό πνεύμονα πρασίνου του Γαλατσίου, το άλσος Βεϊκου. Όσον αφορά στον πολιτισμό θα ήθελα να μην εξαντλείται στο Φεστιβάλ των καλοκαιρινών μηνών αλλά να μας «συνοδεύει» όλη τη χρονιά. Ο νέος πολιτιστικός χώρος «Καμίνι» θα μπορούσε να είναι ένα ζωντανό κύτταρο πολιτισμού. Χρειάζεται πιστεύω να οργανωθούμε ως πολίτες περισσότερο και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε ως κοινότητα.
Μετά από την επιτυχία του έργου σας και το βραβείο συγγραφής νεοελληνικού έργου ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σας στο τομέα αυτό;
Υπάρχει πλάνο για ένα νέο ανέβασμα για το «Έφη. Από το Ευτυχία», τόσο σε θεατρική σκηνή της Αθήνας όσο και στη Βόρεια Ελλάδα. Όσον αφορά στη συγγραφή θεατρικών έργων, υπάρχει ένα νέο θεατρικό στα σχέδιά μου, αλλά σας υπενθυμίζω ότι δουλειά μου είναι η ψυχολογία, οι ασθενείς μου, που απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου.
Πείτε μας μια ευχή για το 2014.
Υγεία και δύναμη. Να μπορούμε να συναντηθούμε ξανά ο ένας με τον άλλο, όχι απέναντι, αλλά μαζί!
0 Σχόλια