Βρισκόμαστε
σε μια μεταβατική περίοδο και οι περισσότεροι προσπαθούμε να προσαρμοστούμε σε
νέα δεδομένα, που παρουσιάζονται.
Τα
πάντα «τρέχουν» με πολύ γρήγορους ρυθμούς και σε πολλές περιπτώσεις, είναι
δύσκολο να αντιληφθούμε τι γίνεται.
Ακολουθώντας
το ρου της ιστορίας, διακρίνουμε ότι πάντα υπήρξαν ανάλογες περίοδοι. Και τότε
ο άνθρωπος, είτε ακολουθούσε το νέο, είτε παρέμενε αγκυλωμένος σε ότι πίστευε
ότι είναι ασφαλές. Το ασφαλές όμως τον καθήλωνε στη στασιμότητα και συνεπώς τον
«άφηνε πίσω».
Για
να γίνω πιο συγκεκριμένη, θα αναφερθώ στην εποχή της Βιομηχανικής Επανάστασης
(18ος αιώνας), όπου η μηχανή και ο αυτοματισμός χρησιμοποιήθηκαν στην
παραγωγή, «αντικαθιστώντας» τον άνθρωπο, με αποτέλεσμα να αλλάξει η ζωή του, σε όλες σχεδόν τις εκφάνσεις της. Κάποιοι
κλάδοι επλήγησαν ανεπανόρθωτα αλλά και κάποιοι άλλοι νέοι δημιουργήθηκαν,
αλλάζοντας το οικονομικό και το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι της Δυτικής Ευρώπης.
Η
ραγδαία εξέλιξη των πραγμάτων αφήνει δυστυχώς πίσω της και παράπλευρες απώλειες
που τις περισσότερες φορές γίνονται ερήμην μας.
Για να
περιορίζονται στο ελάχιστο αυτές οι απώλειες, υπάρχει μια «σταθερά». Αυτή
είναι, οι ανθρώπινες αξίες, έτσι όπως διατυπώθηκαν από τους Αρχαίους μας
φιλοσόφους και τη θρησκεία μας.
Πάνω
σε αυτές τις αξίες στηρίζεται η Δημοκρατία και δεν πρέπει να αλλάξουν γιατί στην αντίθετη
περίπτωση, δεν θα έχουν αναφορά στον άνθρωπο, αλλά σε κάτι τερατώδες.
Όπως
λοιπόν αποδεχόμαστε ότι ο ήλιος πάντα θα ανατέλλει και θα δύει, έτσι οφείλουμε
να αποδεχτούμε την αγάπη και το σεβασμό στο συνάνθρωπο, την ηθική συμπεριφορά,
την εντιμότητα, την αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ πολίτη και κράτους και την
αλληλεγγύη, ως πυλώνες της ανθρώπινης ύπαρξης, ως πυλώνες της Δημοκρατίας μας.
Έλενα
Ζέρβα-Γκιουρτζιάν
0 Σχόλια