Το θέμα των F-16 έχει αποκτήσει εμβληματική θέση στην ατζέντα, καθώς αφορά τόσο την αποτελεσματικότητα της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας η οποία παραμένει στα 4ης γενιάς μαχητικά και με έναν γερασμένο στόλο, αλλά και το διεθνές κύρος της Τουρκίας η οποία μετά τον αποκλεισμό από το πρόγραμμα των F-35, εμφανίζεται ως αναξιόπιστη εταίρος και σύμμαχος στο Δυτικό σύστημα ασφαλείας.
Ο στόχος του Μ. Τσαβουσογλου ήταν να εξασφαλίσει μια έστω ρητή δέσμευση από την αμερικανική κυβέρνηση ότι θα τραβήξει μέχρι τέλους το θέμα των F-16 και ότι θα κάνει ότι είναι δυνατόν για να ξεπεράσει τον σκόπελο του Κογκρέσου. Αυτό θα ήταν ένα σημαντικό χαρτί για την Άγκυρα το οποίο θα χρησιμοποιούσε κατά κόρον ο κ. Ερντογάν καθώς εκτός των άλλων θα ερμηνεύονταν από την τουρκική κυβέρνηση ως «λευκή επιταγή» και επιβράβευση της Ουασιγκτον για τα όσα ο κ. Ερντογάν κάνει στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.
Μια τέτοια εξέλιξη θα έδινε την ευκαιρία στον κ. Ερντογάν να απαντήσει και στους επικριτές του στο εσωτερικό ότι με την πολιτική του απομακρύνεται από τη Δύση, καθίσταται αναξιόπιστος σύμμαχος και υπονομεύει τον γεωστρατηγικό ρόλο της Τουρκίας στρεφόμενος προς Ανατολάς. Τελικά, όπως όλα δείχνουν, η κυβέρνηση Μπάιντεν έκανε το καθήκον της που υπαγορεύεται και από τη σταθερή αμερικανική στρατηγική διατήρησης της Τουρκίας στο Δυτικό στρατόπεδο, δίνοντας τη δέσμευσή της ότι θα υποστηρίξει την υπόθεση των F-16, παραπέμποντας όμως στο Κογκρέσο.
Και ο κ. Τσαβουσογλου μπορεί να επιχείρησε να παρουσιάσει ως θετικό το γεγονός ότι δεν υπάρχει ρητός όρος για τη Σουηδία και την Φινλανδία, όμως ο τρόπος που εμμέσως το έθεσε ο κ. Μπλίνκεν είναι ακόμη χειρότερος για την Τουρκία. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ
0 Σχόλια