Ο κίνδυνος να διεξαχθεί ένας πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας μέσα στο 2023 είναι δυστυχώς πιθανός. Και επιτρέψτε μου να απαριθμήσω τους λόγους που με κάνουν να εκφράζω αυτή την απαισιόδοξη θέση. Για μένα, η κυριότερη αιτία σχετίζεται με την παρηκμασμένη τουρκική οικονομία. Μια οικονομία που κινείται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Μια οικονομία της οποίας ο πληθωρισμός έχει αγγίξει το δυσθεώρητο 80%, χωρίς ακόμη να ξέρουμε το… ταβάνι της! Μια οικονομία της οποίας το εθνικό νόμισμα (η τουρκική λίρα) διολισθαίνει από το κακό στο χειρότερο, εφόσον την τελευταία πενταετία έχει απολέσει το 80% της αξίας της! Τί άλλο μπορούμε να περιμένουμε από την Τουρκία, αλήθεια, όταν, την ίδια στιγμή, η προσωπική και οικογενειακή περιουσία του Ταγίπ Ερντογάν έχει φτάσει τα ιλιγγιώδη επίπεδα…των εκατοντάδων εκατομμυρίων λιρών ή όταν κάθε αντιπολιτευτική φωνή που υψώνεται στη γείτονα χώρα έχει προπηλακιστεί, φιμωθεί ή πλήρως εξουδετερωθεί από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του... «σουλτάνου»; Επομένως, αν το προσεχές διάστημα η τουρκική οικονομία «βαρέσει κανόνι», ο πρώτος που θα κριθεί ως φυσικός και ηθικός αυτουργός της «κατακρήμνισής» της είναι ο Ερντογάν. Και επειδή ακριβώς ο Τούρκος πρόεδρος γνωρίζει την προοπτική αυτή, δεν έχει άλλη εναλλακτική από το να πάει σε πόλεμο με την Ελλάδα, για να αποσπάσει την προσοχή των συμπατριωτών του από την οικονομική καχεξία στην οποία τους εξωθεί και, κάπως έτσι, να τους αποπροσανατολίσει.
Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι καταλύτης στις ελληνοτουρκικές εξελίξεις θα είναι και οι εκλογές που δρομολογούνται στις δύο χώρες μέσα στο 2023. Οι πρώτες ψύχραιμες δημοσκοπικές εκτιμήσεις προμηνύουν ότι αν γίνει σύγκριση μεταξύ του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Ταγίπ Ερντογάν, σε δυσχερέστερη θέση βρίσκεται σαφώς ο Τούρκος πρόεδρος. Εκτός από τους λόγους που παρέθεσα παραπάνω, ο Ερντογάν εκδηλώνει έντονα μια προβληματική συμπεριφορά –που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της απρεπούς και της επικίνδυνης ρητορείας- αφού θέλει εκ των ων ουκ άνευ να δημιουργήσει μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, που θα τον βγάλει από πιθανό εκλογικό τέλμα και θα του προσφέρει μια επ’ αόριστο παραμονή στην εξουσία. Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την πρόκληση ενός θερμού πολεμικού επεισοδίου με την Ελλάδα. Πόσο μάλλον όταν έχει εξαπολύσει τις Ειδικές Δυνάμεις της χώρας του και την πολεμική του αεροπορία στο Ιράκ και στη βόρεια Συρία κλπ., για να διαπράξουν εθνοτικές θηριωδίες και να «διατηρούνται ζεστές» ενόψει μιας νέας πιθανής πολεμικής περιπέτειας, αυτή τη φορά από την πλευρά της θάλασσας του Αιγαίου.
Τώρα, όλα όσα ισχυρίζεται ο Ερντογάν περί καταφυγής στο Δικαστήριο της Χάγης και αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης είναι παντελώς αβάσιμα, διότι η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου που ζητά, προϋποθέτει πριν απ’ όλα τη διάλυση της «μεγάλης στρατιάς» της Μικράς Ασίας από την πλευρά του, την οριστική άρση της παραβίασης του εναέριου χώρου από τα τουρκικά μαχητικά και την «απόσυρση» των συνεχόμενων απειλών και εμπρηστικών δηλώσεων εις βάρος της Ελλάδας, είτε αυτές πηγάζουν από τον ίδιο είτε από αξιωματούχους του. Όσο τα τελευταία τρία δεν υλοποιούνται, δεν μπορούν αφηγήματα τύπου σαν αυτό της επαναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης να έχουν ρεαλιστικό αντίκρισμα.
Χρήστος Σκιαδαρέσης
Δημοσιεύτηκε στο 1ο Φύλλο της Εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟΨΗ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ
0 Σχόλια