ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΝΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ Πρόεδρο του Πολιτιστικού και Αθλητικού Οργανισμού Δήμου Γαλατσίου - ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΝΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

Πρόεδρο του Πολιτιστικού και Αθλητικού Οργανισμού Δήμου Γαλατσίου

- ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

Ι.Κ.: Σας ευχαριστούμε πολύ για την αποδοχή της πρόσκλησής μας, να μας παραχωρήσετε συνέντευξη στο πρώτο φύλλο μας. Θα θέλαμε καταρχάς να μας μιλήσετε για τον άνθρωπο Μάνο Ελευθερίου. Ζούμε σε μία περίοδο που η κοινωνία βγαίνει από μία παγκόσμια υγειονομική κρίση και έχει εισέλθει σε μία φάση παγκόσμιας ανισορροπίας με τον πόλεμο να έχει έρθει στην Ευρώπη και οι κοινωνικοοικονομικές του επιπτώσεις να είναι ορατές πλέον. Ποιοι είναι οι προβληματισμοί σας για το σήμερα και για το μέλλον ως σκεπτόμενος άνθρωπος;

Μ.Ε.: Κατ’ αρχάς να σας ευχαριστήσω που με επιλέξατε γι’ αυτή τη συνέντευξη και μάλιστα στο πρώτο σας φύλλο και χαίρομαι πάρα πολύ γι’ αυτό. 

Το να σας μιλήσω βέβαια για τον εαυτό μου δεν μου αρέσει να περιαυτολογώ, οπότε δεν θα σας μιλήσω. Θα απαντήσω όμως στο δεύτερο ερώτημά σας, που αφορά αυτή τη δυσκολία που βιώσαμε και βιώνουμε, με τον άσχημο αυτόν ιό που ταλάνισε όλη την ανθρωπότητα, αλλά και τον πόλεμο που επίσης ταλανίζει όλη την ανθρωπότητα και δεν είναι μόνο αυτός ο πόλεμος. Ζούμε μια πολύ δύσκολη εποχή για να είμαι ειλικρινής. Σαφώς και υπήρξαν δυσκολότερες εποχές. Αυτός ο τόπος, αν μιλούσα για την Ελλάδα, έχει περάσει χιλιάδες χρόνια δύσκολα, γιατί τυχαίνει να είναι σε ένα εξαιρετικό σημείο στρατηγικό, γεωφυσικό, οπότε θα τον ήθελαν όλοι αυτόν τον τόπο. Είναι ένας τόπος χαρισματικός, ένα κομμάτι του παραδείσου του Θεού -που λέω εγώ- ένας παράδεισος με εξαιρετικό ήλιο, με εξαιρετική θάλασσα, με εξαιρετικούς ανθρώπους, με τόσα «με», οπότε είναι λογικό να θέλουν και να τον διεκδικούν, όπως τον διεκδικούν σήμερα και μιλάω για τον γείτονα μας. Απ’ την άλλη μεριά όμως έχουμε αυτόν τον ανούσιο πόλεμο με τις δυο «ξαδέλφες χώρες», αυτόν τον επικίνδυνο πόλεμο, που πραγματικά δεν ξέρουμε το μέλλον του και τις διαστάσεις που μπορεί να λάβει όλος αυτός ο πόλεμος. Ας ελπίσουμε, ότι τα πράγματα θα κυλήσουνε με τη λογική και θα βρεθεί μια λύση. Όσον αφορά την πανδημία, εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις βιώσαμε όλοι μας. Φτάσαμε κοντά στο θάνατο, ακόμα και τα νέα παιδιά βίωσαν μια πολύ δύσκολη κατάσταση, πόσο δε μάλλον εμείς οι μεγαλύτεροι. Νομίζω, ότι το χειρίστηκε εξαιρετικά η παγκόσμια κοινότητα. Ναι αδράνησαν, ναι υπήρξαν προβληματάκια, ναι καθυστέρησαν, όμως νομίζω ότι όλα πήγαν καλά. Είμαστε εδώ τουλάχιστον εμείς. Είναι λυπηρό βέβαια γιατί έχουμε τόσες χιλιάδες νεκρούς στην Ελλάδα και τόσα εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο, οπότε είναι λυπηρό γι’ αυτούς τους ανθρώπους, τους συνανθρώπους μας, που έφυγαν τόσο άδικα και εξακολουθούν να φεύγουν άδικα. Ας ελπίσουμε ότι και εδώ θα σταματήσει αυτό το μεγάλο κακό και να είναι και το τελευταίο. Αυτό εύχομαι. Να είναι το τελευταίο. Να μη μας βρουν άλλα κακά, όσον αφορά το θέμα της υγείας.

Ι.Κ.: Η μεγάλη σας αγάπη είναι ο πολιτισμός και το έχετε δείξει αυτό μέσα από τις προσωπικές σας δραστηριότητες, αλλά και από το έργο σας, όλα αυτά τα χρόνια, στον τομέα του πολιτισμού στο Δήμο Γαλατσίου. Μιλήστε μας λοιπόν γι’ αυτή τη μεγάλη σας αγάπη και για τα οφέλη που σας έχει προσφέρει αυτή η πνευματική σας ενασχόληση;

Μ.Ε.: Η διατριβή μου έχει ως θέμα: «Αγωγή και εκπολιτισμός δια μέσου της τέχνης». Θεωρώ ότι η τέχνη και ο πολιτισμός είναι αυτά που μπορούν -το πιστεύω, και με την διατριβή μου αυτό απέδειξα- να κάνουν τον άνθρωπο καλύτερο. Τουλάχιστον για μένα αυτό είναι σίγουρο. Δηλαδή, δεν γίνεται μόνο να βγάλουμε στην άκρη τα ζωικά μας ένστικτα, αλλά νομίζω ότι αν βάλουμε πολιτισμό και όσο περισσότερο πολιτισμό και τέχνη βάλλουμε στη ζωή μας, τόσο καλύτεροι θα γινόμαστε. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Άρα λοιπόν πιστεύω απόλυτα στον πολιτισμό και αγωνίζομαι όλα τα χρόνια της ζωής μου στην εκπαίδευση, όπου και να βρισκόμουνα, ακόμα και εδώ στο δήμο, για το καλύτερο, για ένα μικρό ψήγμα πολιτισμού, που θα φέρει κάτι καλύτερο σε αυτόν που μετέχει στη διαδικασία. Γι’ αυτό και αγωνίζομαι και προσπαθώ με κάθε τρόπο να συνεισφέρω στο κομμάτι αυτό.

Ι.Κ.: Και το έργο σας φαίνεται εδώ και τόσα χρόνια. Όλοι οι δημότες μπορούν να το πουν, δεν υπάρχει αμφιβολία. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει θεσμός στο Γαλάτσι το Χειμερινό και το Καλοκαιρινό Φεστιβάλ του δήμου μας. Ένα ιδιαίτερο έργο που έχει πραγματοποιηθεί και εξελιχθεί από τη δημοτική σας παράταξη, με το Καμίνι μάλιστα να έχει γίνει πλέον το κέντρο πολιτισμού της πόλης μας. Πώς καταφέρνετε κάθε χρόνο να συμμετάσχουν από απλοί πολίτες έως ανθρώποι των τεχνών, του πολιτισμού και της αγοράς της πόλης μας -και όχι μόνο- προσφέροντας ένα τόσο πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων, το οποίο στηρίζει όλο το Γαλάτσι;

Μ.Ε.: Το 2014 που αναλάβαμε τη διοίκηση, βρήκαμε ένα φεστιβάλ το οποίο γινόταν στην πόλη. Το συνεχίσαμε, το αλλάξαμε, κάναμε ένα πολυπολιτισμικό φεστιβάλ, θα έλεγα από τότε. Μιλάω για το καλοκαιρινό φεστιβάλ, στο οποίο εντάξαμε πραγματικά εκτός απ’ αυτά που είχε το φεστιβάλ των προηγούμενων ετών, πολλά καινούργια πράγματα και το κάναμε περισσότερο διαθεματικό. Και θα έλεγα πως απέκτησε μια χροιά πια, όχι απλώς να καλούμε έναν καλλιτέχνη να έρχεται να τραγουδάει μόνο, όχι να καλούμε μια θεατρική παράσταση να έρχεται να παίζει μόνο, πλέον κάναμε αφιερώματα στους στιχουργούς, σε όλους τους καλλιτέχνες, είτε εν ζωή, είτε είχαν φύγει απ’ τη ζωή, κάναμε διάφορα αφιερώματα στα μουσικά όργανα τα ελληνικά, βάλαμε ξένες χώρες να μπουν μες στο φεστιβάλ μας και να μας παρουσιάσουν τα ήθη, τα έθιμα τους, τις παραδόσεις τους, τα τραγούδια τους, τους χορούς τους. Οπότε κάναμε ένα φεστιβάλ, που ήταν ποικιλόμορφο, θα έλεγα, και αυτό ήταν το χαρακτηριστικό του και γι’ αυτό πραγματικά το αγκάλιασε ο κόσμος. Η καινοτομία όμως που κάναμε απ’ το 2014 ήταν το να πραγματοποιήσουμε ένα Χριστουγεννιάτικο φεστιβάλ, όχι τόσο κοινότυπο, δηλαδή κοινότυπο το γνωστό, που λένε να φέρουμε τους ξυλοπόδαρους, να φέρουμε τις μαριονέττες, να κάνουμε αυτά τα ξενόφερτα έθιμα. Απλά θέλαμε να δώσουμε μια άλλη διάσταση και να δώσουμε πραγματικά έμφαση στο εθιμικό των γιορτών, των αρχαίων γιορτών, που αυτές οι αρχαίες γιορτές πέρασαν στον Χριστιανισμό και έφτασαν μέχρι τις ημέρες μας, γι’ αυτό και το ονομάσαμε «Ήθη και έθιμα του δωδεκαημέρου και γιορτές απ’ τα βάθη του χρόνου», και κάθε χρόνο, όλα τα χρόνια, 8 χρόνια πλέον, βάζουμε ένα λιθαράκι σε αυτό το κομμάτι, προσθέτοντας δηλαδή και δημιουργώντας και βάζοντας όσο το δυνατόν περισσότερο εθιμικό απ’ όλα τα μέρη της Ελλάδας, που έχει σχέση με τις αρχαίες παραδόσεις, τις προχριστιανικές παραδόσεις, γιατί αυτό είμαστε.

Ι.Κ.: Και αυτό νομίζω έφερε και πάρα πάρα πολύ κόσμο. Δηλαδή όλοι οι δημότες του Γαλατσίου και όχι μόνο, γιατί είδαμε ότι ήρθαν και από περιοχές από παντού.

Μ.Ε.: Έρχονται και από άλλες περιοχές και μάλιστα χωρίς να το διαφημίζουμε καθόλου, γιατί σας λέω ένα παράδειγμα: ότι την τελευταία χρονιά πριν την πανδημία είχα δέκα προτάσεις από δέκα κανάλια, να διαφημίσουμε το φεστιβάλ. Είπα λοιπόν στο Δήμαρχο, ότι δεν θα δεχτώ καμία προβολή τέτοια στα κανάλια και η αυτονόητη απάντηση του ήταν «Μα γιατί; Μα, διαφημίζουμε το φεστιβάλ μας με αυτό τον τρόπο». Και του είπα: «Αν διαφημίσουμε το φεστιβάλ μας τότε δεν θα βρουν οι  Γαλατσιώτες θέσεις να καθίσουν στο θεατράκι μας». Το θεατράκι γέμιζε με χίλια άτομα σχεδόν κάθε βραδιά.

Ι.Κ.: Κανονικά τώρα θα πέρναγα στην τέταρτη ερώτηση, αλλά εγώ θα κάνω μια άλλη ερώτηση και θα σας πω συγχαρητήρια γιατί πέρσι τέτοια ημέρα είχε γεμίσει το Γαλάτσι δυο μέτρα χιόνι και όλη η ομάδα η δική σας και ο δήμος μας άνοιξε όλους τους δρόμους, διότι το γνωρίζω, διότι είχα υπηρεσία και έπρεπε να φύγω, και έλεγα πως θα φύγω και τελικά έφυγα μια χαρά. Πώς τα καταφέρατε μέσα σε ένα βράδυ καθαρίσατε το χιόνι, το οποίο δεν καθάρισαν κάποιοι δήμοι δέκα μέρες. 

Μ.Ε.: Ξέρετε, έχουμε ένα δήμαρχο, που έχει πολύ μεγάλη εμπειρία. Πριν αναλάβει δήμαρχος ήταν αντιδήμαρχος καθαριότητας και γνωρίζει πολύ καλά το θέμα της καθαριότητας. Έχουμε έναν δήμαρχο, ο οποίος πραγματικά τρέχει για τα μεγάλα προβλήματα της πόλης. Αυτό ίσως δεν το γνωρίζει ο πολύς κόσμος. Εγώ που τον ξέρω και τον παρακολουθώ από το 2014, τρέχει για τα μεγάλα θέματα της πόλης αλλά τρέχει και για τα μικρά θέματα της πόλης. Σε αυτό το κομμάτι είναι πολύ χαρισματικός. Δηλαδή λίγοι μπορούν να τρέχουν γύρω απ’ τα μικρά θέματα της πόλης, λίγοι, επιμένω σε αυτό που σας λέω, και να είναι πίσω από κάθε συμπολίτη μας, να τον γνωρίζει, να γνωρίζει το πρόβλημά του, να πηγαίνει στην πόρτα του, να μπαίνει μέσα στην πόρτα του και να τον βοηθά με κάθε τρόπο. Ο δήμαρχος λοιπόν αυτός, για να φτάσει να λύνει το κάθε θέμα, μη φανταστείτε ότι το λύνει πυροσβεστικά μόνο, γιατί ο πυροσβέστης πάει και σβήνει τη φωτιά, κάνει μια προεργασία πίσω απ’ αυτό. Είναι ένας άνθρωπος που ακούει. Ακούει τον συνεργάτη του. Τώρα που μιλάμε, που έχουμε μια εξαιρετική μέρα, λιακάδα αυτές τις μέρες μες στον Γενάρη, εκείνος έχει οργανώσει τι μπορεί να έρθει: να έχει το αλάτι του, να έχει κανονίσει τα μηχανήματά του, και όταν θα έρθει η ώρα θα ενημερωθεί απ’ τους συνεργάτες του πως πάνε τα πράγματα. Δηλαδή για να καταλάβετε, εκείνες τις μέρες του  περσινού χιονιά, που είχαμε αντίστοιχες μέρες, με έπαιρνε τηλέφωνο και μου έλεγε τι θα συμβεί και του έλεγα: τις επόμενες ώρες  θα έχουμε αυτό, προσοχή αυτό, προσοχή εκείνο.

 

Ι.Κ.: Φάνηκε το έργο σας. Ήμασταν ο μόνος δήμος που δεν είχε τόσα προβλήματα. Ακόμα και η γιαγιά μπορούσε να πάει έξω στο μπακάλικο να πάρει ένα μπουκάλι γάλα και ψωμί να πάει σπίτι της. Οι άλλοι δήμοι μπόρεσαν να ανοίξουν τους δρόμους μετά από ημέρες. 

Μ.Ε.: Έκανε, σας το λέω ειλικρινά, συναντήσεις με την Περιφέρεια για τα θέματα του χιονιού και μιλούσαμε μετά. Ενώ εκείνοι ήταν καθησυχαστικοί και έλεγαν όλα θα πάνε καλά, δεν θα έχει τίποτα, όταν με έπαιρνε τηλέφωνο και του έλεγα ότι ξέρεις θα έχουμε πρόβλημα εκείνη την ημέρα, εκείνος ήταν stand by, κατευθείαν stand by, και πραγματικά πετύχαινε ακριβώς, γιατί παρακολουθούσαμε τα μοντέλα τα μετεωρολογικά  που πετυχαίνουν πια εξαιρετικά. Η επιστήμη έχει προχωρήσει απίστευτα. Οπότε λοιπόν είναι ένας δήμαρχος που τρέχει πολύ και έτσι λύνει τα θέματα.

Ι.Κ.: Το γνωρίζουμε ως δημότες του Γαλατσίου όλοι αυτό. Ας προχωρήσουμε στην επόμενη ερώτηση. Για πρώτη χρονιά πέρυσι πραγματοποιήθηκε το Παιδικό Φεστιβάλ του Δήμου μας καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού. Ποιο ήταν το αντίκτυπό του;

Μ.Ε.: Για πρώτη φορά πραγματικά κάναμε ένα ολοκληρωμένο φεστιβάλ, μεγάλο φεστιβάλ, τριών μηνών και μοναδικό επίσης στην Ελλάδα. Έχουμε ξανακάνει παιδικό φεστιβάλ, υποφεστιβάλ, τα προηγούμενα χρόνια, δηλαδή κάναμε εκδηλώσεις σε πλατείες, κάναμε εκδηλώσεις στο θεατράκι του άλσους συμπληρωματικές, αλλά δεν ήταν τόσο μεγάλο φεστιβάλ. Την περσινή χρονιά λοιπόν είχα την ιδέα και πρότεινα στο Δήμαρχο να κάνουμε ένα παιδικό φεστιβάλ παράλληλα με το κανονικό φεστιβάλ. Δυστυχώς δεν έχουμε πολλούς χώρους. Αποφασίσαμε να το κάνουμε στα μπασκετάκια του άλσους. Δεν είναι και ο ιδανικότερος χώρος, γιατί στερείς απ’ τα παιδιά μας που παίζουν το μπάσκετ. Επίσης δεν και ο ιδανικός τώρα  για να καθίσουν οι γονείς μες στον ήλιο εκεί ή σε ένα χώρο που δεν είναι τόσο εξυπηρετικός για έναν θεατρίνο να ‘ρθεί να παίξει την παράστασή του, να τη στήσει ή μια μουσική παράσταση να παιχτεί εκεί. Είχε τέτοια όμως επιτυχία που σας το λέω ειλικρινά, υπήρχαν παραστάσεις με 2000 άτομα και σχεδόν καθημερινά είχε 500 άτομα σε πολλές παραστάσεις.

Ι.Κ.: Το γνωρίζω γιατί όταν μπορούσα ερχόμουν εγώ, όταν δεν μπορούσα εγώ και ήμουν στην εργασία μου, ερχόταν η σύζυγος μου με τα παιδιά και περάσανε τόσο όμορφα, που ακόμα το λένε.

Μ.Ε.: Γι’ αυτό και προσπαθούμε λοιπόν από φέτος να κάνουμε μια υπέρβαση και να κάνουμε το καλοκαιρινό μας φεστιβάλ ένα μεγάλο παιδικό φεστιβάλ, που  πια θα καθιερωθεί στην πόλη ως ένα φεστιβάλ, που θα είναι και μοναδικό. Οι άλλοι δήμοι αντιγράφουν το Γαλάτσι. Οπότε παιδικό φεστιβάλ λοιπόν και χριστουγεννιάτικο φεστιβάλ δεν κάνει κανείς. Για ποιο λόγο να μην έχουμε και μια πρωτοτυπία, αν θέλετε, και αφού το αγκαλιάζει ο κόσμος με τόση αγάπη, για ποιο λόγο να μη το προσφέρουμε στο συμπολίτη μας;

Ι.Κ.: Πολύ σωστά. Επόμενη ερώτηση. Ένα άλλο μεγάλο έργο είναι η φωταγώγηση της Ομορφοκκλησιάς, η οποία εγκαινιάστηκε και επισήμως πριν λίγους μήνες. Πως καταφέρατε να ξεπεράσετε τη γραφειοκρατία χρόνων και να αναδείξετε το μεγάλο μνημείο της πόλης μας; Θεωρείτε πως είναι εφικτό η Ομορφοκκλησιά μας, να παραμείνει ανοιχτή καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου; 

Μ.Ε.: Η Ομορφοκκλησιά μας, ξέρετε είναι το νούμερο ένα μνημείο της πόλης. Είναι ένα μνημείο χιλίων ετών, είναι πανέμορφη, είναι όμορφη εξωτερικά γι’ αυτό ονομάζεται και Ομορφοκκλησιά εξάλλου, αλλά είναι πανέμορφη και εσωτερικά γιατί έχει υπέροχες τοιχογραφίες, και έχει και τον μοναδικό Παντοκράτορα. Επειδή έχω μελετήσει την Ομορφοκκλησιά, θεωρώ ότι όπως έλεγε και ο Κόντογλου, είναι ο ομορφότερος Παντοκράτορας του πλανήτη και είναι ένα υπέροχο και ανοικτό μουσείο. Προσπαθήσαμε με κάθε τρόπο να συνεργαστούμε με το υπουργείο Πολιτισμού -που καταλαβαίνετε τις δυσκολίες και δυστοκίες έχει το υπουργείο Πολιτισμού, γιατί διαχειρίζεται όλη την Ελλάδα. Οπότε λοιπόν ήταν πάρα πολύ δύσκολο, όχι να προσεγγίσουμε το Υπουργείο Πολιτισμού, απλά να φτάσουμε στο σημείο να τη φωτίσουμε. Τη φωτίσαμε μετά από πολύ μεγάλο αγώνα. Σας το λέω ειλικρινά. Ξεπεράσαμε δηλαδή τον εαυτό μας, ξεπεράσαμε πολλά πράγματα. Τη φωτίσαμε και πραγματικά το αξίζαμε, γιατί φωτίζαμε κατά καιρούς την Ομορφοκκλησιά όταν κάναμε εκδηλώσεις εκεί στην πανσέληνο του Αυγούστου, που είναι και αυτή μία εκδήλωση, την οποία τη συνεχίζουμε και την κάνουμε σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού και βγάζουμε την πόλη μας προς τα έξω. Ένας λόγος είναι και η εξωστρέφεια στις εκδηλώσεις, οπότε λοιπόν και η Ομορφοκκλησιά εφόσον είναι  ένα μνημείο πολιτιστικό στα 100 τόσα μνημεία που ανοίγουν σε όλη την Ελλάδα στην πανσέληνο του Αυγούστου, γιατί είναι ένα υπέροχο μνημείο, το αξίζει γιατί έχει συνέχεια από τα αρχαία χρόνια, είναι κτισμένο σε ρωμαϊκά, ελληνιστικά, αρχαία ελληνικά μέρη που βρίσκονται εκεί γύρω απ’ το μνημείο, δίπλα υπάρχει νεκροταφείο θαμμένο κάτω απ’ τη λεωφόρο Ομορφοκκλησιάς. Ήδη βρέθηκαν κάποιοι τάφοι εκεί κοντά τώρα με το μετρό. Μπορώ να σας πω λίγα πράγματα, γιατί είναι πολύ σημαντικό να πούμε λίγα πράγματα για τα αρχαία της πόλης και τι σκεφτόμαστε και τι κάνουμε, και ότι όλα είναι υπό έλεγχο από εμάς γιατί είναι πολύ σημαντικό να το γνωρίζει ο συμπολίτης μας ότι δεν τα αφήνουμε στην τύχη. Όσον αφορά την ερώτηση σας εάν είναι εφικτό η Ομορφοκκλησιά να παραμείνει ανοικτή, αγωνιζόμαστε. Αγωνιστήκαμε και έχουμε πάρει την έγκριση του Υπουργείου Πολιτισμού και της Αρχιεπισκοπής, έχουμε κάνει και επίσκεψη με τον Δήμαρχο στον Αρχιεπίσκοπο γι’ αυτό το σκοπό, έχουμε πάρει την άδεια να ανοίγει η Ομορφοκκλησιά μας τέσσερις φορές το χρόνο, εκτός δηλαδή από την ημέρα που ανοίγει του Αγ. Γεωργίου, να μπορεί να ανοίγει τέσσερις φορές το χρόνο, ούτως ή άλλως ανοίγει όσες φορές χρειαστούν οι συμπολίτες μας, ομάδες, σύλλογοι, ξένοι επισκέπτες, που έρχονται πια αρκετά συχνά και αγωνιζόμαστε να ανοίξει μόνιμα ο ναός. Θέλει μια υποδομή συγκεκριμένη. Δηλαδή θέλει φύλακες. Θα πρέπει να βρεθούν αρχαιοφύλακες. Δεν είναι τόσο απλό το θέμα για το Υπουργείο Πολιτισμού. Δηλαδή δεν είναι ότι εμείς μπορεί να διαθέσουμε στο Υπουργείο Πολιτισμού τρεις υπαλλήλους μας να πάνε να φτιάξουν ένα φυλάκιο, μια τουαλέτα στον περίβολο χώρο και να την ανοίξουμε. Θέλει χρόνο το Υπουργείο Πολιτισμού. Και πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα το καταφέρουμε.

Ι.Κ.: Υπηρετήσατε ως Αντιδήμαρχος και στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής, με πολύ μεγάλη επιτυχία και προσφέρατε ένα πολύ μεγάλο έργο στην πόλη μας, το οποίο εκτιμήθηκε πολύ από τους πολίτες του Γαλατσίου. Ποια ήταν η εμπειρία σας από αυτή τη θέση μίας τόσο μεγάλης κοινωνικής ευθύνης;

Μ.Ε.: Κοιτάξτε. Ο Δήμαρχος με τίμησε την πρώτη τετραετία μας. Ήμουν Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής, παράλληλα έκανα το φεστιβάλ, μετά έκανα μόνο το φεστιβάλ, μετά έγινα Αντιδήμαρχος Παιδείας, τώρα είμαι πρόεδρος του Πολιτιστικού και Αθλητικού Οργανισμού. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ήταν πιο ισχυρό ως εμπειρία από την κοινωνική πολιτική. Τίποτα. Το λέω ειλικρινά. Ίσως ήταν μια από τις μεγαλύτερες εμπειρίες μου, γιατί έχω πάρα πολλές εμπειρίες και στην καριέρα μου γενικά και στη ζωή μου, αλλά θεωρώ ότι ήταν το ωραιότερο και ομορφότερο δώρο που έχω πάρει στη ζωή μου και ίσως το ομορφότερο και η καλύτερη θέση που είχα ποτέ στο δημόσιο, παρότι είχα και πλούσιες θέσεις, σε εισαγωγικά «πλούσιες» με άλλο πλούτο, και στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι και στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και σαν υπεύθυνος πολιτιστικών θεμάτων στο Υπουργείο Παιδείας. Κανένα απ’ όλα αυτά δεν ήταν τόσο ισχυρό και «πλούσιο», όσο η κοινωνική πολιτική. Ήταν ένα δώρο εξαιρετικό. Συνεργάστηκα άψογα με τους συμπολίτες μας. Συνεργάστηκα άψογα με πολλούς εθελοντές και ομάδες εθελοντών. Συνεργάστηκα  άψογα με τους άριστους υπαλλήλους της κοινωνικής πολιτικής, γιατί η κοινωνική πολιτική μας έχει άριστους υπαλλήλους, από τη διευθύντρια της μέχρι τον τελευταίο υπάλληλο, το λέω ειλικρινά. Παράξαμε ένα αποτέλεσμα ομολογώ εξαιρετικό εκείνο το διάστημα, που μόνο γλύκα μου αφήνει. Μου το θυμίζετε τώρα και σας το λέω ειλικρινά. Προσφέραμε όλοι μαζί. Όλοι μαζί. Και πραγματικά το λέω, ήταν, όλοι μαζί, οι συμπολίτες μας. Τι να σας πω, το δίκτυο αλληλεγγύης που φτιάξαμε; Τι να σας πω, την αλλαγή που κάναμε; Το πόσα δρομολογήθηκαν όλο εκείνο το διάστημα; Τον Δήμαρχο, που πραγματικά έκανε ό,τι μπορούσε και εκείνος σ’ αυτό το κομμάτι να προσφέρει στον συνάνθρωπο του; Δηλαδή πραγματικά ήταν ένα εξαιρετικό πράγμα και εξακολουθεί να είναι η κοινωνική μας πολιτική μια εξαιρετική κοινωνική πολιτική, υπόδειγμα, θα έλεγα, στο λεκανοπέδιο και όχι μόνο.

Ι.Κ.: Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και τη μεγάλη προσφυγική κρίση που οι δομές του Γαλατσίου κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν και να προσφέρουν την αμέριστη βοήθειά τους. Ποιες ήταν οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε εκείνη την περίοδο ως Δήμος και εσείς προσωπικά ως επικεφαλής αυτής της προσπάθειας;

Μ.Ε.: Ωχ, τι μου θυμίζετε τώρα. Ξέρετε το κομμάτι αυτό ανήκε στη κοινωνική πολιτική, δηλαδή εμείς ειδοποιηθήκαμε, ο Δήμαρχος και εγώ, δέκα λεπτά πριν έρθουν οι πρόσφυγες στο Παλαί, και πήγαμε στο Παλαί. Τέλος πάντων να μη σας τα πολυλογώ γιατί αυτά έχουν γραφτεί πια και σε βιβλία, μάλιστα τελευταία έγραψαν ένα βιβλίο οι Νορβηγοί για το θέμα του Παλαί, το κρατάω στα χέρια μου: Χρήστος Νάκης, «Επόμενη στάση αγάπη», και αφορά στο Παλαί, αφορά σε εκείνη τη δομή, την πολεμική δομή που λέω εγώ, που πραγματικά δώσαμε όλοι μας ό,τι μπορούσαμε για να εξυπηρετήσουμε είκοσι δύο χιλιάδες πρόσφυγες που πέρασαν από κει, και φυσικά να εξυπηρετήσουμε και την πόλη μας. Εγώ σαν αιρετός ήμουνα εκεί για να βοηθήσω και την πόλη μου να μην έχει ζημιά, γι’ αυτό και βοηθήσαμε με κάθε τρόπο. Όταν φύγανε οι πρόσφυγες δεν είχε καταλάβει η πόλη σχεδόν ότι είχαν περάσει οι πρόσφυγες και αυτή ήταν η επιτυχία της δομής. Μπορώ να σας πω λοιπόν ότι υπήρξαν πάρα πολλές δυσκολίες, τις λύναμε όμως κάθε μέρα με βάση τη λογική και υπεύθυνα, και γι’ αυτό και δεν άφησε τίποτα αυτή η δομή πίσω, δηλαδή πέρασαν εννιακόσιοι πενήντα εθελοντές, πέρασαν είκοσι δύο χιλιάδες άνθρωποι από κει, κανένας δεν έπαθε το παραμικρό, κανένας απ’ τους πρόσφυγες μας δεν έπαθε κάτι και καμία ζημιά δεν υπήρξε στην πόλη. Μεγάλο πράγμα. Και να σας πω και κάτι άλλο; Βοηθήσαμε εκείνο το διάστημα μία κυβέρνηση, που «ήταν διαφορετική» από το δικό μας το συνδυασμό. Ο δικός μας ο συνδυασμός είναι πολυχρωματικός βέβαια, δεν είναι ένας συνδυασμός που είναι χρωματισμένος δεξιός ή αριστερός ή οτιδήποτε. Ο δικός μας ο συνδυασμός είναι πολυχρωματικός. Όμως ο Δήμαρχος μας χαρακτηρίζεται ότι έχει ένα χρώμα. Έχει μια οικογένεια, ένα background. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Εμείς, οι συνεργάτες του, δεν είμαστε όλοι χρωματισμένοι και αυτό είναι και πολύ ωραίο σε έναν δήμο. Τότε λοιπόν εμείς «βοηθήσαμε», μια αριστερή κυβέρνηση. Τη βοηθήσαμε με κάθε τρόπο, σας το λέω ειλικρινά, χωρίς να ζητήσουμε ένα ευρώ. Είναι μεγάλο πράγμα. Θεωρώ ότι η κυβέρνηση εκείνη το αναγνώρισε. Γι’ αυτό και μας άνοιξε το Παλαί μετά και μας το έδωσε μετά, γι’ αυτό και αυτή τη στιγμή έχουμε το Παλαί μετά από τόσα χρόνια. Είναι μεγάλο πράγμα να μάθουμε στην Ελλάδα να συνεργαζόμαστε. Δεν σημαίνει ότι αν είσαι εσύ δεξιός και εγώ είμαι αριστερός δεν πρέπει να συνεργαστούμε. Όλοι πρέπει να μάθουμε πια να πετάξουμε εκείνο το παλιό το μεταπολεμικό, όλο αυτό που έχει μείνει, όλα τα κατάλοιπα και να  μάθουμε να συνεργαζόμαστε. Τι θα πει είμαστε εμείς ένας δεξιός συνδυασμός, και δεν θα συνεργαστούμε με μια αριστερή κυβέρνηση; Γιατί να μην το κάνουμε; Αφού είναι για το καλό της πόλης μας και για το καλό της πατρίδας μας. Το κοινό καλό πρέπει να μας ενδιαφέρει. Όλοι πρέπει να είμαστε πολιτικοποιημένοι, όλοι πρέπει να είμαστε κομματικοποιημένοι, όλοι πρέπει να ενδιαφερόμαστε και για τις εκλογές και για τα κόμματα και για τις κυβερνήσεις. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν πρέπει να συνεργαζόμαστε όλοι μεταξύ μας. Εκείνη λοιπόν η συνεργασία, που δεν ήταν απ’ τα δύσκολα, ήταν απ’ τα εύκολα, επέφερε και όλα τα καλά επακόλουθα μετά για την πόλη μας, που εμείς δεν το είχαμε σκεφτεί αυτό, ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και ούτε εμείς το κάναμε για αυτό. Εμείς το κάναμε για να βοηθήσουμε πρώτα-πρώτα τους συνανθρώπους μας, σας το λέω ειλικρινά. Αυτό ήταν το πρώτιστο πράγμα που είπαμε με τον Δήμαρχο και το δεύτερο πράγμα ως αιρετοί να μη δημιουργήσουμε πρόβλημα στην πόλη μας, γιατί αυτό κοιτούσαμε. Τώρα, επειδή με ρωτήσατε για δυσκολίες, άπειρες δυσκολίες. Άπειρες. Τις λύναμε όμως με τους υπουργούς, να μη σας πω παραδείγματα, γιατί είναι πάρα πολλά.

Ι.Κ.: Ας μιλήσουμε τώρα και για το μέλλον του Γαλατσίου. Πιστεύετε πως με την έναρξη λειτουργίας του μετρό στο Γαλάτσι, σε λίγα χρόνια, θα αλλάξει το πρόσωπο της πόλης μας;

Μ.Ε.: Φυσικά και το πιστεύω. Εγώ όταν ήμουν φοιτητής έφευγα από εδώ και πήγαινα στη σχολή μου, που ήταν στο κέντρο, με δυο λεωφορεία. Έκανα μια ώρα να πάω και μια να γυρίσω. Φαντάζεσθε ότι ένα παιδί μας, ένα παιδάκι, που τώρα είναι στο δημοτικό, όταν θα πάει στο πανεπιστήμιο, θα πηγαίνει μέσα σε δέκα λεπτά στη σχολή του στην Πανεπιστημιούπολη; Και όχι μόνο. Η μητέρα που θα πηγαίνει στο κέντρο σε ελάχιστο χρόνο; Δεν μπορεί άλλο πια αυτή η πόλη και όχι μόνο το Γαλάτσι, γενικά, να κυκλοφορούμε έτσι όπως κυκλοφορούμε. Αν ταξιδέψετε θα δείτε ότι τα πράγματα στον υπόλοιπο κόσμο και μάλιστα σε πλούσια κράτη είναι πολύ διαφορετικά. Για παράδειγμα εγώ επειδή πηγαινοερχόμουνα στη Νορβηγία για τους πρόσφυγες και είχα πάει τρεις φορές στη Νορβηγία, για να τιμήσουμε τους Νορβηγούς και με καλέσανε σε συνέδρια εκεί να μιλήσω για το προσφυγικό θέμα και για το λαμπρό παράδειγμα του Γαλατσίου, εκεί λοιπόν έβλεπα όταν έφτανα στο αεροδρόμιο και δεν ερχόντουσαν να με πάρουνε με αυτοκίνητο, αλλά με το Μετρό. Το ίδιο γινόταν με τις μετακινήσεις στη πόλη. Παντού. Εμείς λοιπόν εδώ κυκλοφορούμε ο ένας πάνω στον άλλον, περιμένουμε ώρες ολόκληρες το ένα αυτοκίνητο πίσω απ’ το άλλο για να πάμε στη δουλειά μας. Αυτά όλα τα λύνει το Μετρό, το οποίο έπρεπε να είχε γίνει ήδη, σε μια δύσκολη πόλη βέβαια. Δεν είμαστε ένα εύκολο κέντρο, δεν είμαστε ένα Όσλο, ένα Ελσίνκι με λίγους κατοίκους. Εδώ έχουμε τη μισή Ελλάδα και μια πόλη που όπου και να σκάψεις βρίσκεις αρχαία. Δεν είναι εύκολο να σκάβεις και να φτιάχνεις Μετρό.

Ι.Κ.: Και έχουμε πετρώματα δύσκολα εδώ στο Γαλάτσι. 

Μ.Ε.: Πράγματι πετρώματα δύσκολα στην πόλη μας. Θα δυσκολευτούμε για ένα διάστημα, θα περάσουν τα χρόνια, αλλά μετά όμως πρέπει να κοιτάμε το κοινό καλό και όχτι τώρα το ατομικό καλό και ότι δυσκολευόμαστε. Εμείς με τον Δήμαρχο έχουμε ρυθμίσει με την Αττικό Μετρό ό,τι καλύτερο μπορεί να γίνει, για να μπορούμε να κυκλοφορούμε και να μην κλείσει εντελώς η πόλη. Τώρα βέβαια να συμπληρώσω εδώ, ότι σκάβοντας στην πόλη μας το μετρό στο ξεκίνημα του στη Λεωφόρο Ομορφοκκλησιάς βρέθηκαν κάποιοι τάφοι κλασσικών χρόνων, του 430π.Χ. Βρέθηκαν κάποιοι τάφοι κεραμοσκεπής, βρέθηκαν ένας τάφος εγχυτρισμός, δηλαδή ένας τάφος μικρού παιδιού, βρέθηκε ένας τάφος σε μια πέτρινη σαρκοφάγο. Θέλω να σας πω ότι από την πρώτη στιγμή βρισκόμαστε μαζί τους εκεί, φωτογραφίζουμε όλα τα αρχαιολογικά ευρήματα της πόλης, βρισκόμουνα ώρες και μέρες ολόκληρες πάνω απ’ αυτά. Ο στόχος μας δεν είναι ούτε να τα δημοσιοποιήσουμε τώρα αλλά ο στόχος μας είναι να τα δημοσιοποιήσουμε στο μέλλον όταν θα μας επιτρέψει το Υπουργείο Πολιτισμού. Έχουμε φωτογραφικό υλικό. Θα τα βάλλουμε στην ηλεκτρονική πινακοθήκη-φωτοθήκη, που έχουμε φτιάξει.

Ι.Κ.: Θα ήθελα να μιλήσουμε και γι’ αυτό. Θα πηγαίναμε τώρα στην τελευταία ερώτηση αλλά θα ήθελα να μας πείτε περισσότερα…

Μ.Ε.: Θα σας μιλήσω για τα αρχαία και να σας πω και για την πινακοθήκη αμέσως μετά. 

Ι.Κ.: Βεβαίως.

Μ.Ε.: Θα σας πω λοιπόν για τα αρχαία, ότι συνεργαζόμαστε άψογα μαζί με τον Δήμαρχο με τους φορείς του Υπουργείου Πολιτισμού. Εκεί, σε εκείνο το κομμάτι πια προχωράει, έχουν αφαιρεθεί όλα τα αρχαία ή οι λίθοι και ό,τι βρέθηκαν μέσα εκεί που είναι σημαντικά ευρήματα. Μάλιστα σκεφτόμαστε ότι όλα αυτά θα πρέπει να μπουν στις στάσεις του Μετρό -είτε αντίγραφα τους- αλλά και ακόμα αυτά που βρέθηκαν σκάβοντας εδώ τελευταία στην Ιπποκράτους και Αγίας Γλυκερίας για ένα μικρό ρήγμα που έγινε για το Μετρό. Εκεί βρέθηκαν άλλα πράγματα. Βρέθηκε μια πεσμένη κατοικία. Βρέθηκε ένας χώρος που μάλλον δείχνει ότι είχαμε μια μικρή βιοτεχνία, βρέθηκαν κάποια αντικείμενα, όπως ένα νόμισμα κλασσικών χρόνων, ένα βαρίδι από αργαλειό σπιτιού. Βρέθηκαν δυο μικρές, να το πω εκλαϊκευμένα, στέρνες ρωμαϊκές, που δεν ξέρουμε ακόμα τη χρήση τους, όπως δεν ξέρουμε ακόμα και τα αποτελέσματα απ’ όλο το υλικό που σας είπα από τα νεκρικά που βρέθηκαν κοντά στην Ομορφοκκλησιά, εκεί απέναντι απ’ την Αγ. Ειρήνη. Σε όλα αυτά λοιπόν είμαστε από πάνω τους. Τα καταγράφουμε. Είμαστε σε επαφή με το Υπουργείο Πολιτισμού. Θέλω να γνωρίζουν οι συμπολίτες μας ότι υπάρχουν άνθρωποι στην πόλη, όπως ο Δήμαρχος και εγώ μαζί που τα έχουμε αγκαλιάσει, που τα καταγράφουμε, τα φωτογραφίζουμε, τα έχουμε σε αρχείο -δεν μπορούμε να τα δημοσιοποιήσουμε τώρα, θα το κάνουμε στο μέλλον στη πινακοθήκη μας- οπότε μην ανησυχούν. Είναι ελεγχόμενη η κατάσταση και πραγματικά παρακαλάμε και παρακαλάω και εγώ ότι κάποια στιγμή πρέπει να βρούμε πια τη χαμένη πόλη μας, γιατί εδώ η πόλη μας, δεν  θα πω ότι ασφυκτιούσε γιατί δεν ήταν στο κέντρο της πόλης που ήταν η Πλάκα γύρω απ’ την Ακρόπολή, αλλά εδώ προφανώς υπήρχε κάποιος δήμος. Ήταν ο Δήμος Βατή; Ήταν ο Δήμος Βουτάδων; Ήταν ο Δήμος Γρίκης; Θα το δούμε. Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι υπήρχε κάποιος δήμος και μάλιστα με νεκροταφείο, που το γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε τα αρχαία στην πόλη εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Τα έχω ψάξει όλα αυτά. Τα έχω βάλει στην πινακοθήκη του δήμου μας όλα τα αρχαία. Έχω κάνει και έγγραφο στο Υπουργείο Πολιτισμού. Έχουμε κάνει και τώρα τελευταία με τον Δήμαρχο ένα έγγραφο να μας κοινοποιήσουν πού βρίσκονται όλα τα αρχαία που βρέθηκαν στην πόλη μας, που τα αναφέρω ένα προς ένα. Ο τάφος τάδε το 1964, που βρέθηκε στη Φαρών. Ο τάφος τάδε που βρέθηκε στην Ηλέως. Αυτά τα αντικείμενα που βρέθηκαν, μέσα σε ποιο μουσείο είναι; Στο αρχαιολογικό μουσείο Πειραιά; Στην πινακοθήκη στη συλλογή Κηφισιάς; Αυτά θέλουμε να πάμε να τα δούμε, να τα φωτογραφήσουμε, να κάνουμε αντίγραφα τους και να τα βάλουμε στις στάσεις της πόλης μας και αν όλα πάνε καλά, γιατί θεωρώ ότι θα πάνε καλά, να βρούμε και άλλα αρχαία στην πόλη μας. Εμείς ενθαρρύνουμε το Υπουργείο Πολιτισμού να βρουν και άλλα αρχαία στην πόλη μας. Έχουμε να κάνουμε με μια κεντρική πλατεία, που εκεί εκεί κοντά βρέθηκαν αυτά που σας είπα, η οικία και οι στέρνες που σας είπα, άρα εκεί μπορούμε να βρούμε και άλλα. Αυτά τώρα που βρέθηκαν, θέλω να σας πω ότι καλύφθηκαν με ειδικά υλικά, σκεπάστηκαν και στο μέλλον δεν θα ταφούν απλά. Στο μέλλον αν οι αρχαιολόγοι θέλουν να τ’ ανοίξουνε τ’ ανοίγουν. Εμείς έχουμε σκεφτεί ακόμα με τον Δήμαρχο να βάλουμε, αν βρεθούν αρχαιολογικά ευρήματα κοντά στην πλατεία, ειδικά γυάλινα πατώματα, τζάμια, κρύσταλλα, όπου θα μπορούμε να βλέπουμε την αρχαία πόλη από κάτω. Τα σκεφτόμαστε όλα αυτά, τα δρομολογούμε και αυτό που θέλω να πω στο συμπολίτη μας είναι ότι είμαστε από πάνω και να μη νιώθει ότι θα κάνουμε το ίδιο, δηλαδή αυτό που γινότανε όλα τα προηγούμενα χρόνια που έβρισκαν αρχαία, χτίζοντας μια πολυκατοικία τα έθαβαν ή που οι προηγούμενοι δήμαρχοι όταν έβρισκαν αρχαία σκάβοντας έναν δρόμο, συνέχιζαν και τον ασφαλτόστρωναν.  Κλασσική  περίπτωση ο δρόμος της Λεωφόρου Βεΐκου-Ομορφοκκλησιάς, που ήταν στρωμένος και ακριβώς στα 10-20 εκ. από κάτω ήταν οι τάφοι των προγόνων μας θαμμένοι και κατεστραμμένοι. Τα έβλεπαν και οι αιρετοί και αυτοί που έσκαβαν τότε και όμως τα έθαβαν για τον λόγο ότι φοβούνταν ότι θα καθυστερήσει το έργο. Μα είναι η ιστορία της πόλης μας από κάτω και έχουμε δικαίωμα να τη μάθουμε, δεν έχουμε δικαίωμα να θάβουμε την ιστορία μας. 

Ι.Κ.: Η ιστορία της Ελλάδος. 

Μ.Ε.: Ναι, αλλά είναι και πόλης μας και είναι μια χαμένη ιστορία. Πιστεύουν οι αρχαιολόγοι, πιστεύουμε και εμείς, όπως και εγώ όλα τα χρόνια που μελετώ και διαβάζω, ότι εδώ κάποτε υπήρχε ένας δήμος, γιατί είχαμε αμπελώνες, είχαμε πάνω τον ναό του Δία στην κορυφή του βουνού μας, πάνω απ’ το άλσος. Ερχόντουσαν και είχαν τα μελίσσια τους παντού σε όλο τον οικισμό, στον λόφο αυτό. Άνχη σημαίνει κοντά. Εσμός σημαίνει σμήνος. Άρα τα μελίσσια τους ήταν εδώ. Είχαν σύκα εδώ, ελιές, αμπέλια, ζώα. Εδώ λοιπόν υπήρχε ένας δήμος. Και ξαναλέω είναι δυνατόν να μην ξέρουμε ποιος δήμος ήταν; Τα θάβανε όλα τα χρόνια. Πρέπει να εξακολουθήσουμε να το κάνουμε και τώρα εμείς; Δεν θάβουμε τίποτα. Εμείς προσπαθούμε με κάθε τρόπο να αναδείξουμε το παρελθόν της πόλης μας, το θέλουμε γιατί το οφείλουμε στο μέλλον των παιδιών μας. Το οφείλουμε στη νέα γενιά, στους νέους ανθρώπους. Κάτι που δεν έκαναν οι παλαιότεροι για εμάς, εμείς θέλουμε να το κάνουμε για τους νεότερους. Και αυτά τα αρχαία, σας είπα, θα μπουν στην πινακοθήκη. Έχουμε φτιάξει πριν από μερικά χρόνια μια ηλεκτρονική πινακοθήκη, φωτοθήκη,  βιβλιοθήκη. Και να σας πω και κάτι; Το μέλλον των μουσείων και όχι μόνο, για μένα είναι ηλεκτρονικό. Δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα. Δεν το έχουν καταλάβει ακόμα στο Υπουργείο Πολιτισμού, αλλά εγώ θεωρώ ότι το μέλλον είναι εκεί. Εμείς λοιπόν το πιάσαμε το νόημα και πριν από μερικά χρόνια με τον Δήμαρχο αρωγό και βοηθό φτιάξαμε μια ηλεκτρονική πινακοθήκη, φωτοθήκη, βιβλιοθήκη, η οποία πια είναι στο site του δήμου μας.  

Ι.Κ.: Συγχαρητήρια.

Μ.Ε.: Μικρή είναι ακόμη. Έγινε όμως ένα βήμα. Αλλά παράλληλα είναι και πολύ μεγάλη γιατί; Δειλά-δειλά έχουμε μια φωτοθήκη, που βάζουμε φωτογραφίες παλιές του Γαλατσίου. Έχουμε μια βιβλιοθήκη, όπου  βάζουμε βιβλία που έχουν σχέση με το Γαλάτσι. Ένα παιδάκι μας μπορεί να μπει σήμερα και να δει όλες τις αγιογραφίες της Ομορφοκκλησιάς από ένα διδακτορικό που είχε γίνει για την Ομορφοκκλησιά. Μπορεί να δει το βιβλίο του Ορλάνδου, που εγώ τα μάζευα από πιτσίρικι και τώρα πια τα έχουμε κάνει ηλεκτρονικά. Μπορεί να μπει στην πινακοθήκη και να δει Γαλατσιώτες ζωγράφους, να δει διεθνείς εκθέσεις, να δει μια μοναδική έκθεση χριστουγεννιάτικου ζαριού και να δει μια διεθνή έκθεση μοναδική στο κόσμο, χριστουγεννιάτικου γραμματοσήμου. Αυτά θα τα δει στο μέλλον το παιδάκι, αλλά σιγά-σιγά, σε μια ηλεκτρονική πινακοθήκη που θα εμπλουτίζεται κάθε φορά. Εκεί θα μπουν και όλα τα αρχαία της πόλης μας. Σκεφτείτε ότι εκεί βρίσκονται όλα τα αρχαία που βρέθηκαν πάνω στο λόφο, που σας είπα ότι υπάρχει ο αρχαίος ναός του Δία. Ό,τι βρήκανε εκεί οι Γερμανοί αρχαιολόγοι, όλο αυτό το υλικό μπορεί να το δει ένα παιδάκι και να κάνει και έρευνα. Ό,τι θέλει.

Ι.Κ.: Όπως για παράδειγμα την εργασία του.

Μ.Ε.: Και την εργασία του φυσικά και να κάνει ό,τι θέλει. Θα δει που βρέθηκαν αρχαία στην πόλη μας. Όλα θα τα δει στην πινακοθήκη. Θα διαβάσει βιβλία για την πόλη μας. Θα διαβάσει την ιστορία της πόλης μας. 

Ι.Κ.: Τελευταία ερώτηση: Σε λίγους μήνες θα διενεργηθούν οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Ποιο είναι το όραμά σας για τη νέα αυτή περίοδο που θα ξεκινήσει στο Δήμο μας;

Μ.Ε.: Κατ’ αρχήν ναι αυτή τη χρονιά έχουμε αυτοδιοικητικές εκλογές, τον Οκτώβρη. Οι εκλογές είναι πάντα εκλογές. Με ρωτάτε ποιο είναι το όραμα σας για την καινούργια περίοδο; Με το καλό πρώτα να βγούμε. Απ’ την άλλη μεριά το όραμα μου! είναι κοινό με το όραμα του συνδυασμού μου, με το όραμα του Δημάρχου. Εάν ήμουν δήμαρχος εγώ θα είχα διαφορετικό πιθανόν όραμα ή θα είχα ένα άλλο όραμα. Απλά συμπληρώνω στο συνδυασμό μου το  όραμα το κοινό, προσθέτω ένα μικρό λιθαράκι, όπως προσθέτουν όλοι ένα μικρό λιθαράκι ως μέλη του συνδυασμού μας, που σας είπα είναι ένας πολυχρωματικός συνδυασμός. Το όραμα μας λοιπόν, γενικά θα σας απαντήσω, είναι να υλοποιηθούν τα μεγάλα έργα τα οποία δεν γνωρίζει ο συμπολίτης  μας ότι έχουν δρομολογηθεί. Τι να σας πρωτοπώ; Οι παιδικοί σταθμοί; Τι να σας πρωτοπώ; Η Ζαΐρα; Ο λόφος του παιδιού; Η κεντρική πλατεία; Τι να σας πρωτοπώ; Οι αρχαιολογικές έρευνες; Αυτό είναι κάτι που πραγματικά εμένα με ενδιαφέρει πάρα πολύ και θα ήθελα κάποια στιγμή στο μέλλον να δρομολογήσουμε τουλάχιστον για τη κεντρική πλατεία να σωθούν όλες αυτές οι αρχαιότητες και να φανούν όπως σας είπα πριν. Δεν είναι όραμα μας αυτό που σας έλεγα για την Ομορφοκκλησιά; Να προσπαθήσουμε με κάθε τρόπο να δρομολογήσουμε να ανοίξει και κάποια στιγμή να μπορούμε να κάνουμε μια λειτουργία εκεί; Έχουμε ναό στη πόλη, αλλά για φανταστείτε να κάναμε μια περιφορά επιταφίου μέσα στο αλσύλλιο; Μια περιφορά επιταφίου; Για ποιο λόγο να μας το στερούν λοιπόν αυτό το μνημείο της πόλης μας; Καταλαβαίνω το Υπουργείο Πολιτισμού. Εγώ θεωρώ ότι θα τα ξεπεράσουμε όλα σιγά-σιγά. Άρα λοιπόν όραμα μας είναι τα μεγάλα αυτά έργα να υλοποιηθούν, τα οποία έχουν δρομολογηθεί και ο Δήμαρχος τρέχει για αυτά. Έχουν δρομολογηθεί ήδη και θα αρχίσουν να υλοποιούνται και θα καταλάβει ο συμπολίτης μας τα μεγάλα αυτά έργα που ανάμεσα τους, σας είπα συμπληρώνω και το δικό μου λιθαράκι, που αφορά  τα αρχαιολογικά ευρήματα, την ανάδειξή τους, το να δρομολογηθούν στο μέλλον, να τακτοποιηθούν και να μπορούν να φανούν στην πόλη μας και να βλέπει ένα παιδάκι μετά από 100 χρόνια ότι εδώ κάποτε περπατούσε μια Γαλατσιώτισσα ή τάφηκε ένα μωράκι Γαλατσιωτάκι εκεί. Μπορεί η περιοχή να είχε άλλο όνομα και σήμερα να έχει ένα άλλο, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Σήμερα λέγεται Γαλάτσι, γιατί πήρε το όνομά του από έναν πλούσιο οικογενειάρχη Αθηναίο κτηματία, τον Γαλάκη, και έγινε Γαλάτσι. Θα μπορούσε να λέγεται οτιδήποτε. Θα μπορούσε να λέγεται Ομορφοκκλησιά. Θα μπορούσε να είχε και το αρχαίο όνομα και να λέγεται Αγχεσμός ή να λέγεται διαφορετικά, αν βρούμε τον αρχαίο δήμο, που ήταν ο δήμος Ερίκης, λέω ένα παράδειγμα, να λεγόταν Ερίκη. Όλα είναι ωραία ονόματα. Άρα λοιπόν το όραμα μας είναι αυτό, να υλοποιηθούν τα μεγάλα έργα, αυτό είναι το νούμερο ένα, και παράλληλα να κοιτάμε αυτό που κοιτούσαμε απ’ το 2014 όταν βγήκαμε. Αυτοδιοίκηση για τον άνθρωπο, σημαίνει ότι νοιαζόμαστε για τον άνθρωπο και αυτός ο Δήμαρχος και όλοι εμείς μαζί του, η παράταξή του, ο συνδυασμός του, το έχουμε αποδείξει, ότι νοιαζόμαστε για τον άνθρωπο. Έναν-έναν, αλλά σας είπα κυρίως για το κοινό καλό. 

Ι.Κ.: Σαν ελεύθερη άποψη Γαλατσίου και εγώ προσωπικά ως Ιωάννης Κορρές και ως εκπρόσωπος της εφημερίδας, σας ευχαριστώ πάρα πολύ που μας κάνατε τη τιμή και μας δεχτήκατε, διότι γνωρίζω πως έχετε πάρα πολλές δουλειές, δεν σταματάτε καθόλου όλη την ημέρα, αλλά μας δεχτήκατε και πήραμε τη συνέντευξη. Σας εύχομαι ό,τι καλύτερο και καλή επιτυχία σε λίγους  μήνες στις εκλογές.

 

Μ.Ε.: Ευχαριστούμε πάρα πολύ. Ευχαριστώ πάρα πολύ και εγώ.